òfuriti
òfuriti (što, koga, se) svrš. 〈prez. -īm (se), pril. pr. -īvši (se), prid. trp. òfuren〉
Izvedeni oblici
| Svršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| ofuriti | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | ofurim |
| 2. | ofuriš |
| 3. | ofuri |
| množina | |
| 1. | ofurimo |
| 2. | ofurite |
| 3. | ofure |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | ofurit ću |
| 2. | ofurit ćeš |
| 3. | ofurit će |
| množina | |
| 1. | ofurit ćemo |
| 2. | ofurit ćete |
| 3. | ofurit će |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | ofurih |
| 2. | ofuri |
| 3. | ofuri |
| množina | |
| 1. | ofurismo |
| 2. | ofuriste |
| 3. | ofuriše |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | ofurio sam |
| 2. | ofurio si |
| 3. | ofurio je |
| množina | |
| 1. | ofurili smo |
| 2. | ofurili ste |
| 3. | ofurili su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam ofurio |
| 2. | bio si ofurio |
| 3. | bio je ofurio |
| množina | |
| 1. | bili smo ofurili |
| 2. | bili ste ofurili |
| 3. | bili su ofurili |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | ofuri |
| množina | |
| 1. | ofurimo |
| 2. | ofurite |
| glagolski prilog prošli | |
| ofurivši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| ofurio, ofurila, ofurilo | |
| ofurili, ofurile, ofurila | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| ofuren, ofurena, ofureno | |
| ofureni, ofurene, ofurena | |
Definicija
| 1. | izazvati osjećaj svrbeža i nadraženosti koprivom |
| 2. | vrućom vodom i nožem skinuti čekinje ili perje s praseta ili peradi |
| 3. | izazvati opekline vrelom vodom, politi (se) kipućom vodom i dobiti opekline |
Etimologija
✧ o (b)- + v. furiti
