fȕriti
fȕriti nesvrš. 〈prez. -īm, pril. sad. fȕrēći, gl. im. fùrēnje〉
Izvedeni oblici
| Nesvršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| furiti | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | furim |
| 2. | furiš |
| 3. | furi |
| množina | |
| 1. | furimo |
| 2. | furite |
| 3. | fure |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | furit ću |
| 2. | furit ćeš |
| 3. | furit će |
| množina | |
| 1. | furit ćemo |
| 2. | furit ćete |
| 3. | furit će |
| imperfekt | |
| jednina | |
| 1. | furah |
| 2. | furaše |
| 3. | furaše |
| množina | |
| 1. | furasmo |
| 2. | furaste |
| 3. | furahu |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | furio sam |
| 2. | furio si |
| 3. | furio je |
| množina | |
| 1. | furili smo |
| 2. | furili ste |
| 3. | furili su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam furio |
| 2. | bio si furio |
| 3. | bio je furio |
| množina | |
| 1. | bili smo furili |
| 2. | bili ste furili |
| 3. | bili su furili |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | furi |
| množina | |
| 1. | furimo |
| 2. | furite |
| glagolski prilog sadašnji | |
| fureći | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| furio, furila, furilo | |
| furili, furile, furila | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| furen, furena, fureno | |
| fureni, furene, furena | |
Definicija
reg. polijevati vrelom vodom; šuriti:
| 1. | zaklanu perad da se očerupa [furiti kokoš] |
| 2. | povrće da omekša [furiti kelj] |
Etimologija
✧ njem. feuern
