onesposobljívati
onesposobljívati (koga, što) nesvrš. 〈prez. onesposòbljujēm, pril. sad. onesposòbljujūći, gl. im. -ānje〉,
Izvedeni oblici
| Nesvršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| onesposobljivati | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | onesposobljujem |
| 2. | onesposobljuješ |
| 3. | onesposobljuje |
| množina | |
| 1. | onesposobljujemo |
| 2. | onesposobljujete |
| 3. | onesposobljuju |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | onesposobljivat ću |
| 2. | onesposobljivat ćeš |
| 3. | onesposobljivat će |
| množina | |
| 1. | onesposobljivat ćemo |
| 2. | onesposobljivat ćete |
| 3. | onesposobljivat će |
| imperfekt | |
| jednina | |
| 1. | onesposobljivah |
| 2. | onesposobljivaše |
| 3. | onesposobljivaše |
| množina | |
| 1. | onesposobljivasmo |
| 2. | onesposobljivaste |
| 3. | onesposobljivahu |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | onesposobljivao sam |
| 2. | onesposobljivao si |
| 3. | onesposobljivao je |
| množina | |
| 1. | onesposobljivali smo |
| 2. | onesposobljivali ste |
| 3. | onesposobljivali su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam onesposobljivao |
| 2. | bio si onesposobljivao |
| 3. | bio je onesposobljivao |
| množina | |
| 1. | bili smo onesposobljivali |
| 2. | bili ste onesposobljivali |
| 3. | bili su onesposobljivali |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | onesposobljuj |
| množina | |
| 1. | onesposobljujmo |
| 2. | onesposobljujte |
| glagolski prilog sadašnji | |
| onesposobljujući | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| onesposobljivao, onesposobljivala, onesposobljivalo | |
| onesposobljivali, onesposobljivale, onesposobljivala | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| onesposobljivan, onesposobljivana, onesposobljivano | |
| onesposobljivani, onesposobljivane, onesposobljivana | |
Etimologija
✧ vidi onesposòbiti
