onesposòbiti
onesposòbiti (koga, što) svrš. 〈prez. onespòsobīm, pril. pr. -īvši, prid. trp. onespòsobljen〉
Izvedeni oblici
| Svršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| onesposobiti | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | onesposobim |
| 2. | onesposobiš |
| 3. | onesposobi |
| množina | |
| 1. | onesposobimo |
| 2. | onesposobite |
| 3. | onesposobe |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | onesposobit ću |
| 2. | onesposobit ćeš |
| 3. | onesposobit će |
| množina | |
| 1. | onesposobit ćemo |
| 2. | onesposobit ćete |
| 3. | onesposobit će |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | onesposobih |
| 2. | onesposobi |
| 3. | onesposobi |
| množina | |
| 1. | onesposobismo |
| 2. | onesposobiste |
| 3. | onesposobiše |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | onesposobio sam |
| 2. | onesposobio si |
| 3. | onesposobio je |
| množina | |
| 1. | onesposobili smo |
| 2. | onesposobili ste |
| 3. | onesposobili su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam onesposobio |
| 2. | bio si onesposobio |
| 3. | bio je onesposobio |
| množina | |
| 1. | bili smo onesposobili |
| 2. | bili ste onesposobili |
| 3. | bili su onesposobili |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | onesposobi |
| množina | |
| 1. | onesposobimo |
| 2. | onesposobite |
| glagolski prilog prošli | |
| onesposobivši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| onesposobio, onesposobila, onesposobilo | |
| onesposobili, onesposobile, onesposobila | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| onesposobljen, onesposobljena, onesposobljeno | |
| onesposobljeni, onesposobljene, onesposobljena | |
Definicija
| 1. | (koga) učiniti nesposobnim za rad, djelovanje i sl., npr. ozljedom |
| 2. | (što) učiniti neispravnim, učiniti da prestane funkcionirati, npr. stroj i sl. |
Etimologija
✧ o (b)- + v. nesposoban
