opčinjávati
opčinjávati (koga) nesvrš. 〈prez. opčìnjāvām, pril. sad. -ajūći, gl. im. -ānje〉,
Izvedeni oblici
| Nesvršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| opčinjavati | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | opčinjavam |
| 2. | opčinjavaš |
| 3. | opčinjava |
| množina | |
| 1. | opčinjavamo |
| 2. | opčinjavate |
| 3. | opčinjavaju |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | opčinjavat ću |
| 2. | opčinjavat ćeš |
| 3. | opčinjavat će |
| množina | |
| 1. | opčinjavat ćemo |
| 2. | opčinjavat ćete |
| 3. | opčinjavat će |
| imperfekt | |
| jednina | |
| 1. | opčinjavah |
| 2. | opčinjavaše |
| 3. | opčinjavaše |
| množina | |
| 1. | opčinjavasmo |
| 2. | opčinjavaste |
| 3. | opčinjavahu |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | opčinjavao sam |
| 2. | opčinjavao si |
| 3. | opčinjavao je |
| množina | |
| 1. | opčinjavali smo |
| 2. | opčinjavali ste |
| 3. | opčinjavali su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam opčinjavao |
| 2. | bio si opčinjavao |
| 3. | bio je opčinjavao |
| množina | |
| 1. | bili smo opčinjavali |
| 2. | bili ste opčinjavali |
| 3. | bili su opčinjavali |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | opčinjavaj |
| množina | |
| 1. | opčinjavajmo |
| 2. | opčinjavajte |
| glagolski prilog sadašnji | |
| opčinjavajući | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| opčinjavao, opčinjavala, opčinjavalo | |
| opčinjavali, opčinjavale, opčinjavala | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| opčinjavan, opčinjavana, opčinjavano | |
| opčinjavani, opčinjavane, opčinjavana | |
Etimologija
✧ vidi opčìniti
