opčìniti
opčìniti (koga) svrš. 〈prez. òpčinīm, pril. pr. -īvši, prid. trp. òpčinjen〉
Izvedeni oblici
| Svršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| opčiniti | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | opčinim |
| 2. | opčiniš |
| 3. | opčini |
| množina | |
| 1. | opčinimo |
| 2. | opčinite |
| 3. | opčine |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | opčinit ću |
| 2. | opčinit ćeš |
| 3. | opčinit će |
| množina | |
| 1. | opčinit ćemo |
| 2. | opčinit ćete |
| 3. | opčinit će |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | opčinih |
| 2. | opčini |
| 3. | opčini |
| množina | |
| 1. | opčinismo |
| 2. | opčiniste |
| 3. | opčiniše |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | opčinio sam |
| 2. | opčinio si |
| 3. | opčinio je |
| množina | |
| 1. | opčinili smo |
| 2. | opčinili ste |
| 3. | opčinili su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam opčinio |
| 2. | bio si opčinio |
| 3. | bio je opčinio |
| množina | |
| 1. | bili smo opčinili |
| 2. | bili ste opčinili |
| 3. | bili su opčinili |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | opčini |
| množina | |
| 1. | opčinimo |
| 2. | opčinite |
| glagolski prilog prošli | |
| opčinivši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| opčinio, opčinila, opčinilo | |
| opčinili, opčinile, opčinila | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| opčinjen, opčinjena, opčinjeno | |
| opčinjeni, opčinjene, opčinjena | |
Definicija
| 1. | obuzeti koga činima; začarati, omađijati |
| 2. | dovesti koga u stanje zanesenosti, opsjednutosti čime |
