opségnuti
opségnuti (koga, što) svrš. 〈prez. òpsēgnēm, pril. pr. -ūvši, imp. opségni, prid. trp. òpsēgnūt〉,
Izvedeni oblici
| Svršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| opsegnuti | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | opsegnem |
| 2. | opsegneš |
| 3. | opsegne |
| množina | |
| 1. | opsegnemo |
| 2. | opsegnete |
| 3. | opsegnu |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | opsegnut ću |
| 2. | opsegnut ćeš |
| 3. | opsegnut će |
| množina | |
| 1. | opsegnut ćemo |
| 2. | opsegnut ćete |
| 3. | opsegnut će |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | opsegnuh / opsegoh |
| 2. | opsegnu / opseže |
| 3. | opsegnu / opseže |
| množina | |
| 1. | opsegnusmo / opsegosmo |
| 2. | opsegnuste / opsegoste |
| 3. | opsegnuše / opsegoše |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | opsegnuo sam |
| 2. | opsegnuo si |
| 3. | opsegnuo je |
| množina | |
| 1. | opsegnuli smo |
| 2. | opsegnuli ste |
| 3. | opsegnuli su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam opsegnuo |
| 2. | bio si opsegnuo |
| 3. | bio je opsegnuo |
| množina | |
| 1. | bili smo opsegnuli |
| 2. | bili ste opsegnuli |
| 3. | bili su opsegnuli |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | opsegni |
| množina | |
| 1. | opsegnimo |
| 2. | opsegnite |
| glagolski prilog prošli | |
| opsegnuvši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| opsegnuo, opsegnula, opsegnulo | |
| opsegnuli, opsegnule, opsegnula | |
Etimologija
✧ vidi ȍpsēg
