oslòviti
oslòviti (koga) svrš. 〈prez. òslovīm, pril. pr. -īvši, prid. trp. òslovljen〉,
Izvedeni oblici
| Svršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| osloviti | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | oslovim |
| 2. | osloviš |
| 3. | oslovi |
| množina | |
| 1. | oslovimo |
| 2. | oslovite |
| 3. | oslove |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | oslovit ću |
| 2. | oslovit ćeš |
| 3. | oslovit će |
| množina | |
| 1. | oslovit ćemo |
| 2. | oslovit ćete |
| 3. | oslovit će |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | oslovih |
| 2. | oslovi |
| 3. | oslovi |
| množina | |
| 1. | oslovismo |
| 2. | osloviste |
| 3. | osloviše |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | oslovio sam |
| 2. | oslovio si |
| 3. | oslovio je |
| množina | |
| 1. | oslovili smo |
| 2. | oslovili ste |
| 3. | oslovili su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam oslovio |
| 2. | bio si oslovio |
| 3. | bio je oslovio |
| množina | |
| 1. | bili smo oslovili |
| 2. | bili ste oslovili |
| 3. | bili su oslovili |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | oslovi |
| množina | |
| 1. | oslovimo |
| 2. | oslovite |
| glagolski prilog prošli | |
| oslovivši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| oslovio, oslovila, oslovilo | |
| oslovili, oslovile, oslovila | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| oslovljen, oslovljena, oslovljeno | |
| oslovljeni, oslovljene, oslovljena | |
Etimologija
✧ o (b)- + v. slovo
