ozákoniti
ozákoniti (što) svrš. 〈prez. ozákonīm, pril. pr. -īvši, prid. trp. ozákonjen〉
Izvedeni oblici
| Svršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| ozakoniti | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | ozakonim |
| 2. | ozakoniš |
| 3. | ozakoni |
| množina | |
| 1. | ozakonimo |
| 2. | ozakonite |
| 3. | ozakone |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | ozakonit ću |
| 2. | ozakonit ćeš |
| 3. | ozakonit će |
| množina | |
| 1. | ozakonit ćemo |
| 2. | ozakonit ćete |
| 3. | ozakonit će |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | ozakonih |
| 2. | ozakoni |
| 3. | ozakoni |
| množina | |
| 1. | ozakonismo |
| 2. | ozakoniste |
| 3. | ozakoniše |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | ozakonio sam |
| 2. | ozakonio si |
| 3. | ozakonio je |
| množina | |
| 1. | ozakonili smo |
| 2. | ozakonili ste |
| 3. | ozakonili su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam ozakonio |
| 2. | bio si ozakonio |
| 3. | bio je ozakonio |
| množina | |
| 1. | bili smo ozakonili |
| 2. | bili ste ozakonili |
| 3. | bili su ozakonili |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | ozakoni |
| množina | |
| 1. | ozakonimo |
| 2. | ozakonite |
| glagolski prilog prošli | |
| ozakonivši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| ozakonio, ozakonila, ozakonilo | |
| ozakonili, ozakonile, ozakonila | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| ozakonjen, ozakonjena, ozakonjeno | |
| ozakonjeni, ozakonjene, ozakonjena | |
Definicija
osnažiti, potvrditi što donošenjem ili prihvaćanjem zakona [ozakoniti amandman; ozakoniti vezu, brak]
Etimologija
✧ o (b)- + v. zakon
