nadvikívati
nadvikívati (se) nesvrš. 〈prez. nadvìkujēm (se), pril. sad. nadvìkujūći (se), gl. im. -ānje〉
Izvedeni oblici
| Nesvršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| nadvikivati | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | nadvikujem |
| 2. | nadvikuješ |
| 3. | nadvikuje |
| množina | |
| 1. | nadvikujemo |
| 2. | nadvikujete |
| 3. | nadvikuju |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | nadvikivat ću |
| 2. | nadvikivat ćeš |
| 3. | nadvikivat će |
| množina | |
| 1. | nadvikivat ćemo |
| 2. | nadvikivat ćete |
| 3. | nadvikivat će |
| imperfekt | |
| jednina | |
| 1. | nadvikivah |
| 2. | nadvikivaše |
| 3. | nadvikivaše |
| množina | |
| 1. | nadvikivasmo |
| 2. | nadvikivaste |
| 3. | nadvikivahu |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | nadvikivao sam |
| 2. | nadvikivao si |
| 3. | nadvikivao je |
| množina | |
| 1. | nadvikivali smo |
| 2. | nadvikivali ste |
| 3. | nadvikivali su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam nadvikivao |
| 2. | bio si nadvikivao |
| 3. | bio je nadvikivao |
| množina | |
| 1. | bili smo nadvikivali |
| 2. | bili ste nadvikivali |
| 3. | bili su nadvikivali |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | nadvikuj |
| množina | |
| 1. | nadvikujmo |
| 2. | nadvikujte |
| glagolski prilog sadašnji | |
| nadvikujući | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| nadvikivao, nadvikivala, nadvikivalo | |
| nadvikivali, nadvikivale, nadvikivala | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| nadvikivan, nadvikivana, nadvikivano | |
| nadvikivani, nadvikivane, nadvikivana | |
Definicija
| 1. | (koga), v. nadvikati |
| 2. | (se) sve većom vikom s dviju ili više strana pokušati doći do riječi, htjeti da se čuju vlastite riječi [nadvikivati se međusobno; nadvikivati se s gradskom bukom; nadvikivati se s gomilom (ljudi)] |
Etimologija
✧ vidi nadvíkati
