namíriti
namíriti (se) svrš. 〈prez. nàmīrīm (se), pril. pr. -īvši (se), prid. trp. nàmīren〉
Izvedeni oblici
| Svršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| namiriti | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | namirim |
| 2. | namiriš |
| 3. | namiri |
| množina | |
| 1. | namirimo |
| 2. | namirite |
| 3. | namire |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | namirit ću |
| 2. | namirit ćeš |
| 3. | namirit će |
| množina | |
| 1. | namirit ćemo |
| 2. | namirit ćete |
| 3. | namirit će |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | namirih |
| 2. | namiri |
| 3. | namiri |
| množina | |
| 1. | namirismo |
| 2. | namiriste |
| 3. | namiriše |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | namirio sam |
| 2. | namirio si |
| 3. | namirio je |
| množina | |
| 1. | namirili smo |
| 2. | namirili ste |
| 3. | namirili su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam namirio |
| 2. | bio si namirio |
| 3. | bio je namirio |
| množina | |
| 1. | bili smo namirili |
| 2. | bili ste namirili |
| 3. | bili su namirili |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | namiri |
| množina | |
| 1. | namirimo |
| 2. | namirite |
| glagolski prilog prošli | |
| namirivši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| namirio, namirila, namirilo | |
| namirili, namirile, namirila | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| namiren, namirena, namireno | |
| namireni, namirene, namirena | |
Definicija
| 1. | (koga, što) ispuniti čija traženja u novcu i sl., ispuniti takvu obvezu, srediti račun; isplatiti, nadoknaditi, platiti |
| 2. | (koga, što) završiti svakodnevne uobičajene poslove (hranjenje, čišćenje i sl.) [namiriti stoku] |
| 3. | (se) a. zadovoljiti sve potrebe (ob. tjelesne) b. naplatiti dugove |
Etimologija
✧ na- + v. mir
