ràskrčiti
ràskrčiti (što) svrš. 〈prez. ràskrčīm, pril. pr. -īvši, prid. trp. ràskrčen〉
Svršeni | |
---|---|
infinitiv | |
raskrčiti | |
prezent | |
jednina | |
1. | raskrčim |
2. | raskrčiš |
3. | raskrči |
množina | |
1. | raskrčimo |
2. | raskrčite |
3. | raskrče |
futur | |
jednina | |
1. | raskrčit ću |
2. | raskrčit ćeš |
3. | raskrčit će |
množina | |
1. | raskrčit ćemo |
2. | raskrčit ćete |
3. | raskrčit će |
aorist | |
jednina | |
1. | raskrčih |
2. | raskrči |
3. | raskrči |
množina | |
1. | raskrčismo |
2. | raskrčiste |
3. | raskrčiše |
perfekt | |
jednina | |
1. | raskrčio sam |
2. | raskrčio si |
3. | raskrčio je |
množina | |
1. | raskrčili smo |
2. | raskrčili ste |
3. | raskrčili su |
pluskvamperfekt | |
jednina | |
1. | bio sam raskrčio |
2. | bio si raskrčio |
3. | bio je raskrčio |
množina | |
1. | bili smo raskrčili |
2. | bili ste raskrčili |
3. | bili su raskrčili |
imperativ | |
jednina | |
2. | raskrči |
množina | |
1. | raskrčimo |
2. | raskrčite |
glagolski prilog prošli | |
raskrčivši | |
glagolski pridjev aktivni | |
raskrčio, raskrčila, raskrčilo | |
raskrčili, raskrčile, raskrčila | |
glagolski pridjev pasivni | |
raskrčen, raskrčena, raskrčeno | |
raskrčeni, raskrčene, raskrčena |
1. | krčenjem (šume, šikare i sl.) raščistiti zemljište |
2. | dovesti u red, osloboditi od većih ili glomaznih predmeta; raščistiti |