rasúditi
rasúditi svrš. 〈prez. ràsūdīm, pril. pr. -īvši, prid. trp. ràsūđen〉,
Izvedeni oblici
| Svršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| rasuditi | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | rasudim |
| 2. | rasudiš |
| 3. | rasudi |
| množina | |
| 1. | rasudimo |
| 2. | rasudite |
| 3. | rasude |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | rasudit ću |
| 2. | rasudit ćeš |
| 3. | rasudit će |
| množina | |
| 1. | rasudit ćemo |
| 2. | rasudit ćete |
| 3. | rasudit će |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | rasudih |
| 2. | rasudi |
| 3. | rasudi |
| množina | |
| 1. | rasudismo |
| 2. | rasudiste |
| 3. | rasudiše |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | rasudio sam |
| 2. | rasudio si |
| 3. | rasudio je |
| množina | |
| 1. | rasudili smo |
| 2. | rasudili ste |
| 3. | rasudili su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam rasudio |
| 2. | bio si rasudio |
| 3. | bio je rasudio |
| množina | |
| 1. | bili smo rasudili |
| 2. | bili ste rasudili |
| 3. | bili su rasudili |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | rasudi |
| množina | |
| 1. | rasudimo |
| 2. | rasudite |
| glagolski prilog prošli | |
| rasudivši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| rasudio, rasudila, rasudilo | |
| rasudili, rasudile, rasudila | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| rasuđen, rasuđena, rasuđeno | |
| rasuđeni, rasuđene, rasuđena | |
