razbješnjívati
razbješnjívati (se, koga, što) nesvrš. 〈prez. razbjèšnjujēm, pril. sad. razbjèšnjujūći, gl. im. -ānje〉,
Izvedeni oblici
| Nesvršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| razbješnjivati | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | razbješnjujem |
| 2. | razbješnjuješ |
| 3. | razbješnjuje |
| množina | |
| 1. | razbješnjujemo |
| 2. | razbješnjujete |
| 3. | razbješnjuju |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | razbješnjivat ću |
| 2. | razbješnjivat ćeš |
| 3. | razbješnjivat će |
| množina | |
| 1. | razbješnjivat ćemo |
| 2. | razbješnjivat ćete |
| 3. | razbješnjivat će |
| imperfekt | |
| jednina | |
| 1. | razbješnjivah |
| 2. | razbješnjivaše |
| 3. | razbješnjivaše |
| množina | |
| 1. | razbješnjivasmo |
| 2. | razbješnjivaste |
| 3. | razbješnjivahu |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | razbješnjivao sam |
| 2. | razbješnjivao si |
| 3. | razbješnjivao je |
| množina | |
| 1. | razbješnjivali smo |
| 2. | razbješnjivali ste |
| 3. | razbješnjivali su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam razbješnjivao |
| 2. | bio si razbješnjivao |
| 3. | bio je razbješnjivao |
| množina | |
| 1. | bili smo razbješnjivali |
| 2. | bili ste razbješnjivali |
| 3. | bili su razbješnjivali |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | razbješnjuj |
| množina | |
| 1. | razbješnjujmo |
| 2. | razbješnjujte |
| glagolski prilog sadašnji | |
| razbješnjujući | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| razbješnjivao, razbješnjivala, razbješnjivalo | |
| razbješnjivali, razbješnjivale, razbješnjivala | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| razbješnjivan, razbješnjivana, razbješnjivano | |
| razbješnjivani, razbješnjivane, razbješnjivana | |
Definicija
v. razbjesniti (se), razbješnjeti se
Etimologija
✧ vidi razbjèsniti
