razljútiti
razljútiti (koga, se) svrš. 〈prez. ràzljūtīm, pril. pr. -īvši, prid. trp. ràzljūćen〉
Izvedeni oblici
| Svršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| razljutiti | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | razljutim |
| 2. | razljutiš |
| 3. | razljuti |
| množina | |
| 1. | razljutimo |
| 2. | razljutite |
| 3. | razljute |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | razljutit ću |
| 2. | razljutit ćeš |
| 3. | razljutit će |
| množina | |
| 1. | razljutit ćemo |
| 2. | razljutit ćete |
| 3. | razljutit će |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | razljutih |
| 2. | razljuti |
| 3. | razljuti |
| množina | |
| 1. | razljutismo |
| 2. | razljutiste |
| 3. | razljutiše |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | razljutio sam |
| 2. | razljutio si |
| 3. | razljutio je |
| množina | |
| 1. | razljutili smo |
| 2. | razljutili ste |
| 3. | razljutili su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam razljutio |
| 2. | bio si razljutio |
| 3. | bio je razljutio |
| množina | |
| 1. | bili smo razljutili |
| 2. | bili ste razljutili |
| 3. | bili su razljutili |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | razljuti |
| množina | |
| 1. | razljutimo |
| 2. | razljutite |
| glagolski prilog prošli | |
| razljutivši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| razljutio, razljutila, razljutilo | |
| razljutili, razljutile, razljutila | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| razljućen, razljućena, razljućeno | |
| razljućeni, razljućene, razljućena | |
Definicija
| 1. | (koga) učiniti da tko bude ljut, dovesti u stanje ljutnje; naljutiti, rasrditi |
| 2. | (se) zapasti u ljutnju, naljutiti se, rasrditi se |
