sàgnuti
sàgnuti (što, se) svrš. 〈prez. sȁgnēm, pril. pr. -ūvši, imp. sàgni, prid. rad. sàgnuo, prid. trp. sȁgnūt〉
Izvedeni oblici
| Svršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| sagnuti | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | sagnem |
| 2. | sagneš |
| 3. | sagne |
| množina | |
| 1. | sagnemo |
| 2. | sagnete |
| 3. | sagnu |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | sagnut ću |
| 2. | sagnut ćeš |
| 3. | sagnut će |
| množina | |
| 1. | sagnut ćemo |
| 2. | sagnut ćete |
| 3. | sagnut će |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | sagnuh |
| 2. | sagnu |
| 3. | sagnu |
| množina | |
| 1. | sagnusmo |
| 2. | sagnuste |
| 3. | sagnuše |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | sagnuo sam |
| 2. | sagnuo si |
| 3. | sagnuo je |
| množina | |
| 1. | sagnuli smo |
| 2. | sagnuli ste |
| 3. | sagnuli su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam sagnuo |
| 2. | bio si sagnuo |
| 3. | bio je sagnuo |
| množina | |
| 1. | bili smo sagnuli |
| 2. | bili ste sagnuli |
| 3. | bili su sagnuli |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | sagni |
| množina | |
| 1. | sagnimo |
| 2. | sagnite |
| glagolski prilog prošli | |
| sagnuvši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| sagnuo, sagnula, sagnulo | |
| sagnuli, sagnule, sagnula | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| sagnut, sagnuta, sagnuto | |
| sagnuti, sagnute, sagnuta | |
Definicija
saviti se nadolje, prikloniti gornji dio tijela
Frazeologija
⃟ sagnuti šiju pokoriti se čijoj sili, autoritetu
Etimologija
✧ s (a)- + v. nagnuti
