sȁmoglasnīk
sȁmoglasnīk m 〈N mn -īci〉
Izvedeni oblici
| jednina | |
|---|---|
| N | samoglasnik |
| G | samoglasnika |
| D | samoglasniku |
| A | samoglasnik |
| V | samoglasniče |
| L | samoglasniku |
| I | samoglasnikom |
| množina | |
| N | samoglasnici |
| G | samoglasnika |
| D | samoglasnicima |
| A | samoglasnike |
| V | samoglasnici |
| L | samoglasnicima |
| I | samoglasnicima |
Definicija
fon. zvučni glas ljudskog govora koji nastaje slobodnim prolaskom zračne struje kroz usnu šupljinu, nosilac sloga u riječi (a, e, i, o, u); vokal, opr. suglasnik
