promigòljiti
promigòljiti svrš. 〈prez. promìgoljīm, pril. pr. -īvši, prid. rad. promigòljio/promigòljila ž〉
Izvedeni oblici
| Svršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| promigoljiti | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | promigoljim |
| 2. | promigoljiš |
| 3. | promigolji |
| množina | |
| 1. | promigoljimo |
| 2. | promigoljite |
| 3. | promigolje |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | promigoljit ću |
| 2. | promigoljit ćeš |
| 3. | promigoljit će |
| množina | |
| 1. | promigoljit ćemo |
| 2. | promigoljit ćete |
| 3. | promigoljit će |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | promigoljih |
| 2. | promigolji |
| 3. | promigolji |
| množina | |
| 1. | promigoljismo |
| 2. | promigoljiste |
| 3. | promigoljiše |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | promigoljio sam |
| 2. | promigoljio si |
| 3. | promigoljio je |
| množina | |
| 1. | promigoljili smo |
| 2. | promigoljili ste |
| 3. | promigoljili su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam promigoljio |
| 2. | bio si promigoljio |
| 3. | bio je promigoljio |
| množina | |
| 1. | bili smo promigoljili |
| 2. | bili ste promigoljili |
| 3. | bili su promigoljili |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | promigolji |
| množina | |
| 1. | promigoljimo |
| 2. | promigoljite |
| glagolski prilog prošli | |
| promigoljivši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| promigoljio, promigoljila, promigoljilo | |
| promigoljili, promigoljile, promigoljila | |
Definicija
| 1. | () proći migoljeći |
| 2. | (kroza što) a. provući se migoljeći b. pren. provući se bez obveza ili teškoća; izvući se, izmigoljiti |
Etimologija
✧ pro-4 + v. mig, migoljiti se
