privíjati
privíjati (što, koga, se) nesvrš. 〈prez. prìvījām, pril. sad. -ajūći, gl. im. -ānje〉,
Izvedeni oblici
| Nesvršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| privijati | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | privijam |
| 2. | privijaš |
| 3. | privija |
| množina | |
| 1. | privijamo |
| 2. | privijate |
| 3. | privijaju |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | privijat ću |
| 2. | privijat ćeš |
| 3. | privijat će |
| množina | |
| 1. | privijat ćemo |
| 2. | privijat ćete |
| 3. | privijat će |
| imperfekt | |
| jednina | |
| 1. | privijah |
| 2. | privijaše |
| 3. | privijaše |
| množina | |
| 1. | privijasmo |
| 2. | privijaste |
| 3. | privijahu |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | privijao sam |
| 2. | privijao si |
| 3. | privijao je |
| množina | |
| 1. | privijali smo |
| 2. | privijali ste |
| 3. | privijali su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam privijao |
| 2. | bio si privijao |
| 3. | bio je privijao |
| množina | |
| 1. | bili smo privijali |
| 2. | bili ste privijali |
| 3. | bili su privijali |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | privijaj |
| množina | |
| 1. | privijajmo |
| 2. | privijajte |
| glagolski prilog sadašnji | |
| privijajući | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| privijao, privijala, privijalo | |
| privijali, privijale, privijala | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| privijan, privijana, privijano | |
| privijani, privijane, privijana | |
Etimologija
✧ vidi prìviti
