privínuti
privínuti svrš. 〈prez. prìvīnēm, pril. pr. -ūvši, prid. trp. prìvīnūt〉
Izvedeni oblici
| Svršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| privinuti | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | privinem |
| 2. | privineš |
| 3. | privine |
| množina | |
| 1. | privinemo |
| 2. | privinete |
| 3. | privinu |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | privinut ću |
| 2. | privinut ćeš |
| 3. | privinut će |
| množina | |
| 1. | privinut ćemo |
| 2. | privinut ćete |
| 3. | privinut će |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | privinuh |
| 2. | privinu |
| 3. | privinu |
| množina | |
| 1. | privinusmo |
| 2. | privinuste |
| 3. | privinuše |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | privinuo sam |
| 2. | privinuo si |
| 3. | privinuo je |
| množina | |
| 1. | privinuli smo |
| 2. | privinuli ste |
| 3. | privinuli su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam privinuo |
| 2. | bio si privinuo |
| 3. | bio je privinuo |
| množina | |
| 1. | bili smo privinuli |
| 2. | bili ste privinuli |
| 3. | bili su privinuli |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | privini |
| množina | |
| 1. | privinimo |
| 2. | privinite |
| glagolski prilog prošli | |
| privinuvši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| privinuo, privinula, privinulo | |
| privinuli, privinule, privinula | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| privinut, privinuta, privinuto | |
| privinuti, privinute, privinuta | |
Definicija
| 1. | (što) savijajući približiti, saviti prema sebi [privinuti granu voćke] |
| 2. | (koga) zagrlivši privući k sebi iskazujući nježnost, simpatije i sl. [privinuti na grudi] |
| 3. | (se) stisnuti se, priljubiti se uz koga, priljubiti se jedno uz drugo (o osobama) |
Etimologija
✧ vidi prìviti
