pròdirati
pròdirati (kroz što, u što, se) nesvrš. 〈prez. -ēm, pril. sad. -rūći, gl. im. -ānje〉,
Nesvršeni | |
---|---|
infinitiv | |
prodirati | |
prezent | |
jednina | |
1. | prodirem |
2. | prodireš |
3. | prodire |
množina | |
1. | prodiremo |
2. | prodirete |
3. | prodiru |
futur | |
jednina | |
1. | prodirat ću |
2. | prodirat ćeš |
3. | prodirat će |
množina | |
1. | prodirat ćemo |
2. | prodirat ćete |
3. | prodirat će |
imperfekt | |
jednina | |
1. | prodirah |
2. | prodiraše |
3. | prodiraše |
množina | |
1. | prodirasmo |
2. | prodiraste |
3. | prodirahu |
perfekt | |
jednina | |
1. | prodirao sam |
2. | prodirao si |
3. | prodirao je |
množina | |
1. | prodirali smo |
2. | prodirali ste |
3. | prodirali su |
pluskvamperfekt | |
jednina | |
1. | bio sam prodirao |
2. | bio si prodirao |
3. | bio je prodirao |
množina | |
1. | bili smo prodirali |
2. | bili ste prodirali |
3. | bili su prodirali |
imperativ | |
jednina | |
2. | prodiri |
množina | |
1. | prodirimo |
2. | prodirite |
glagolski prilog sadašnji | |
prodirući | |
glagolski pridjev aktivni | |
prodirao, prodirala, prodiralo | |
prodirali, prodirale, prodirala |