procúriti
procúriti (, iz čega) svrš. 〈prez. pròcūrīm, pril. pr. -īvši, prid. rad. procúrio/procúrila ž〉
Izvedeni oblici
| Svršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| procuriti | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | procurim |
| 2. | procuriš |
| 3. | procuri |
| množina | |
| 1. | procurimo |
| 2. | procurite |
| 3. | procure |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | procurit ću |
| 2. | procurit ćeš |
| 3. | procurit će |
| množina | |
| 1. | procurit ćemo |
| 2. | procurit ćete |
| 3. | procurit će |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | procurih |
| 2. | procuri |
| 3. | procuri |
| množina | |
| 1. | procurismo |
| 2. | procuriste |
| 3. | procuriše |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | procurio sam |
| 2. | procurio si |
| 3. | procurio je |
| množina | |
| 1. | procurili smo |
| 2. | procurili ste |
| 3. | procurili su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam procurio |
| 2. | bio si procurio |
| 3. | bio je procurio |
| množina | |
| 1. | bili smo procurili |
| 2. | bili ste procurili |
| 3. | bili su procurili |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | procuri |
| množina | |
| 1. | procurimo |
| 2. | procurite |
| glagolski prilog prošli | |
| procurivši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| procurio, procurila, procurilo | |
| procurili, procurile, procurila | |
Definicija
| 1. | probušiti se tako da tekućina počne istjecati, da počne izlaziti tekućina koja curi, u obliku curenja [procurila bačva]; probušiti se, početi propuštati (tekućinu koju sadrži) |
| 2. | početi izlaziti laganim mlazom iz posude i sl. u čemu se nalazi [procurila voda (iz posude kad se ošteti ili probuši); procurila rakija (iz kotla kad se počne peći i kad izlazi u obliku mlaza, kad ne prokapljuje)] |
| 3. | pren. izići iz tajnovitosti, postati javan ili polujavan (ako je morao ostati tajna) [vijest je procurila iz povjerljivih izvora] |
Etimologija
✧ pro-4 + v. curiti
