proglašávati
proglašávati (što, koga) nesvrš. 〈prez. proglàšāvām, pril. sad. -ajūći, gl. im. -ānje〉,
Izvedeni oblici
| Nesvršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| proglašavati | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | proglašavam |
| 2. | proglašavaš |
| 3. | proglašava |
| množina | |
| 1. | proglašavamo |
| 2. | proglašavate |
| 3. | proglašavaju |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | proglašavat ću |
| 2. | proglašavat ćeš |
| 3. | proglašavat će |
| množina | |
| 1. | proglašavat ćemo |
| 2. | proglašavat ćete |
| 3. | proglašavat će |
| imperfekt | |
| jednina | |
| 1. | proglašavah |
| 2. | proglašavaše |
| 3. | proglašavaše |
| množina | |
| 1. | proglašavasmo |
| 2. | proglašavaste |
| 3. | proglašavahu |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | proglašavao sam |
| 2. | proglašavao si |
| 3. | proglašavao je |
| množina | |
| 1. | proglašavali smo |
| 2. | proglašavali ste |
| 3. | proglašavali su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam proglašavao |
| 2. | bio si proglašavao |
| 3. | bio je proglašavao |
| množina | |
| 1. | bili smo proglašavali |
| 2. | bili ste proglašavali |
| 3. | bili su proglašavali |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | proglašavaj |
| množina | |
| 1. | proglašavajmo |
| 2. | proglašavajte |
| glagolski prilog sadašnji | |
| proglašavajući | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| proglašavao, proglašavala, proglašavalo | |
| proglašavali, proglašavale, proglašavala | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| proglašavan, proglašavana, proglašavano | |
| proglašavani, proglašavane, proglašavana | |
Etimologija
✧ vidi prȍglās
