prokljúviti
prokljúviti svrš. 〈prez. pròkljūvīm, pril. pr. -īvši, prid. trp. pròkljūvljen〉
Izvedeni oblici
| Svršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| prokljuviti | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | prokljuvim |
| 2. | prokljuviš |
| 3. | prokljuvi |
| množina | |
| 1. | prokljuvimo |
| 2. | prokljuvite |
| 3. | prokljuve |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | prokljuvit ću |
| 2. | prokljuvit ćeš |
| 3. | prokljuvit će |
| množina | |
| 1. | prokljuvit ćemo |
| 2. | prokljuvit ćete |
| 3. | prokljuvit će |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | prokljuvih |
| 2. | prokljuvi |
| 3. | prokljuvi |
| množina | |
| 1. | prokljuvismo |
| 2. | prokljuviste |
| 3. | prokljuviše |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | prokljuvio sam |
| 2. | prokljuvio si |
| 3. | prokljuvio je |
| množina | |
| 1. | prokljuvili smo |
| 2. | prokljuvili ste |
| 3. | prokljuvili su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam prokljuvio |
| 2. | bio si prokljuvio |
| 3. | bio je prokljuvio |
| množina | |
| 1. | bili smo prokljuvili |
| 2. | bili ste prokljuvili |
| 3. | bili su prokljuvili |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | prokljuvi |
| množina | |
| 1. | prokljuvimo |
| 2. | prokljuvite |
| glagolski prilog prošli | |
| prokljuvivši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| prokljuvio, prokljuvila, prokljuvilo | |
| prokljuvili, prokljuvile, prokljuvila | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| prokljuvljen, prokljuvljena, prokljuvljeno | |
| prokljuvljeni, prokljuvljene, prokljuvljena | |
Definicija
| 1. | (što) prokljuvati (1) |
| 2. | žarg. a. (što) ispitujući saznati što; shvatiti b. (u što) ući u problem ili pitanje; uputiti se u što, dokučiti |
Etimologija
✧ vidi prokljùvati
