svrȁćati
svrȁćati (, što) nesvrš. 〈prez. -ām, pril. sad. -ajūći, gl. im. -ānje〉,
Izvedeni oblici
| Nesvršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| svraćati | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | svraćam |
| 2. | svraćaš |
| 3. | svraća |
| množina | |
| 1. | svraćamo |
| 2. | svraćate |
| 3. | svraćaju |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | svraćat ću |
| 2. | svraćat ćeš |
| 3. | svraćat će |
| množina | |
| 1. | svraćat ćemo |
| 2. | svraćat ćete |
| 3. | svraćat će |
| imperfekt | |
| jednina | |
| 1. | svraćah |
| 2. | svraćaše |
| 3. | svraćaše |
| množina | |
| 1. | svraćasmo |
| 2. | svraćaste |
| 3. | svraćahu |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | svraćao sam |
| 2. | svraćao si |
| 3. | svraćao je |
| množina | |
| 1. | svraćali smo |
| 2. | svraćali ste |
| 3. | svraćali su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam svraćao |
| 2. | bio si svraćao |
| 3. | bio je svraćao |
| množina | |
| 1. | bili smo svraćali |
| 2. | bili ste svraćali |
| 3. | bili su svraćali |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | svraćaj |
| množina | |
| 1. | svraćajmo |
| 2. | svraćajte |
| glagolski prilog sadašnji | |
| svraćajući | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| svraćao, svraćala, svraćalo | |
| svraćali, svraćale, svraćala | |
Etimologija
✧ vidi svrátiti
