suzbíjati
suzbíjati (što) nesvrš. 〈prez. sùzbījām, pril. sad. -ajūći, gl. im. -ānje〉,
Izvedeni oblici
| Nesvršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| suzbijati | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | suzbijam |
| 2. | suzbijaš |
| 3. | suzbija |
| množina | |
| 1. | suzbijamo |
| 2. | suzbijate |
| 3. | suzbijaju |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | suzbijat ću |
| 2. | suzbijat ćeš |
| 3. | suzbijat će |
| množina | |
| 1. | suzbijat ćemo |
| 2. | suzbijat ćete |
| 3. | suzbijat će |
| imperfekt | |
| jednina | |
| 1. | suzbijah |
| 2. | suzbijaše |
| 3. | suzbijaše |
| množina | |
| 1. | suzbijasmo |
| 2. | suzbijaste |
| 3. | suzbijahu |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | suzbijao sam |
| 2. | suzbijao si |
| 3. | suzbijao je |
| množina | |
| 1. | suzbijali smo |
| 2. | suzbijali ste |
| 3. | suzbijali su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam suzbijao |
| 2. | bio si suzbijao |
| 3. | bio je suzbijao |
| množina | |
| 1. | bili smo suzbijali |
| 2. | bili ste suzbijali |
| 3. | bili su suzbijali |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | suzbijaj |
| množina | |
| 1. | suzbijajmo |
| 2. | suzbijajte |
| glagolski prilog sadašnji | |
| suzbijajući | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| suzbijao, suzbijala, suzbijalo | |
| suzbijali, suzbijale, suzbijala | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| suzbijan, suzbijana, suzbijano | |
| suzbijani, suzbijane, suzbijana | |
Etimologija
✧ vidi sùzbiti
