sùzbiti
sùzbiti (što) svrš. 〈prez. sȕzbijēm, pril. pr. -īvši, prid. trp. suzbìjen〉
Izvedeni oblici
| Svršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| suzbiti | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | suzbijem |
| 2. | suzbiješ |
| 3. | suzbije |
| množina | |
| 1. | suzbijemo |
| 2. | suzbijete |
| 3. | suzbiju |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | suzbit ću |
| 2. | suzbit ćeš |
| 3. | suzbit će |
| množina | |
| 1. | suzbit ćemo |
| 2. | suzbit ćete |
| 3. | suzbit će |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | suzbih |
| 2. | suzbi |
| 3. | suzbi |
| množina | |
| 1. | suzbismo |
| 2. | suzbiste |
| 3. | suzbiše |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | suzbio sam |
| 2. | suzbio si |
| 3. | suzbio je |
| množina | |
| 1. | suzbili smo |
| 2. | suzbili ste |
| 3. | suzbili su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam suzbio |
| 2. | bio si suzbio |
| 3. | bio je suzbio |
| množina | |
| 1. | bili smo suzbili |
| 2. | bili ste suzbili |
| 3. | bili su suzbili |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | suzbij |
| množina | |
| 1. | suzbijmo |
| 2. | suzbijte |
| glagolski prilog prošli | |
| suzbivši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| suzbio, suzbila, suzbilo | |
| suzbili, suzbile, suzbila | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| suzbijen / suzbit, suzbijena / suzbita, suzbijeno / suzbito | |
| suzbijeni / suzbiti, suzbijene / suzbite, suzbijena / suzbita | |
Definicija
| 1. | svesti na manju mjeru, dovesti pod kontrolu [suzbiti epidemiju] |
| 2. | potisnuti, stišati, prikriti [suzbiti osjećaje; suzbiti neprijatelja] |
Etimologija
✧ su- + v. biti2
