instruírati
instruírati (koga, što) dv. 〈prez. instrùīrām, pril. sad. -ajūći, pril. pr. -āvši, gl. im. -ānje〉
Dv. | |
---|---|
infinitiv | |
instruirati | |
prezent | |
jednina | |
1. | instruiram |
2. | instruiraš |
3. | instruira |
množina | |
1. | instruiramo |
2. | instruirate |
3. | instruiraju |
futur | |
jednina | |
1. | instruirat ću |
2. | instruirat ćeš |
3. | instruirat će |
množina | |
1. | instruirat ćemo |
2. | instruirat ćete |
3. | instruirat će |
imperfekt | |
jednina | |
1. | instruirah |
2. | instruiraše |
3. | instruiraše |
množina | |
1. | instruirasmo |
2. | instruiraste |
3. | instruirahu |
aorist | |
jednina | |
1. | instruirah |
2. | |
3. | |
množina | |
1. | |
2. | |
3. | |
perfekt | |
jednina | |
1. | instruirao sam |
2. | instruirao si |
3. | instruirao je |
množina | |
1. | instruirali smo |
2. | instruirali ste |
3. | instruirali su |
pluskvamperfekt | |
jednina | |
1. | bio sam instruirao |
2. | bio si instruirao |
3. | bio je instruirao |
množina | |
1. | bili smo instruirali |
2. | bili ste instruirali |
3. | bili su instruirali |
imperativ | |
jednina | |
2. | instruiraj |
množina | |
1. | instruirajmo |
2. | instruirajte |
glagolski prilog sadašnji | |
instruirajući | |
glagolski prilog prošli | |
instruiravši | |
glagolski pridjev aktivni | |
instruirao, instruirala, instruiralo | |
instruirali, instruirale, instruirala | |
glagolski pridjev pasivni | |
instruiran, instruirana, instruirano | |
instruirani, instruirane, instruirana |
1. | uputiti/upućivati, dati/davati korisne upute kome |
2. | dati/davati satove, poduke; podučavati |