inzultírati
inzultírati (koga, što) dv. 〈prez. inzùltīrām, pril. sad. -ajūći, pril. pr. -āvši, gl. im. -ānje〉
Dv. | |
---|---|
infinitiv | |
inzultirati | |
prezent | |
jednina | |
1. | inzultiram |
2. | inzultiraš |
3. | inzultira |
množina | |
1. | inzultiramo |
2. | inzultirate |
3. | inzultiraju |
futur | |
jednina | |
1. | inzultirat ću |
2. | inzultirat ćeš |
3. | inzultirat će |
množina | |
1. | inzultirat ćemo |
2. | inzultirat ćete |
3. | inzultirat će |
imperfekt | |
jednina | |
1. | inzultirah |
2. | inzultiraše |
3. | inzultiraše |
množina | |
1. | inzultirasmo |
2. | inzultiraste |
3. | inzultirahu |
aorist | |
jednina | |
1. | inzultirah |
2. | |
3. | |
množina | |
1. | |
2. | |
3. | |
perfekt | |
jednina | |
1. | inzultirao sam |
2. | inzultirao si |
3. | inzultirao je |
množina | |
1. | inzultirali smo |
2. | inzultirali ste |
3. | inzultirali su |
pluskvamperfekt | |
jednina | |
1. | bio sam inzultirao |
2. | bio si inzultirao |
3. | bio je inzultirao |
množina | |
1. | bili smo inzultirali |
2. | bili ste inzultirali |
3. | bili su inzultirali |
imperativ | |
jednina | |
2. | inzultiraj |
množina | |
1. | inzultirajmo |
2. | inzultirajte |
glagolski prilog sadašnji | |
inzultirajući | |
glagolski prilog prošli | |
inzultiravši | |
glagolski pridjev aktivni | |
inzultirao, inzultirala, inzultiralo | |
inzultirali, inzultirale, inzultirala | |
glagolski pridjev pasivni | |
inzultiran, inzultirana, inzultirano | |
inzultirani, inzultirane, inzultirana |