iskáliti
iskáliti (se) svrš. 〈prez. ìskālīm (se), pril. pr. -īvši (se), prid. trp. ìskāljen〉
Svršeni | |
---|---|
infinitiv | |
iskaliti | |
prezent | |
jednina | |
1. | iskalim |
2. | iskališ |
3. | iskali |
množina | |
1. | iskalimo |
2. | iskalite |
3. | iskale |
futur | |
jednina | |
1. | iskalit ću |
2. | iskalit ćeš |
3. | iskalit će |
množina | |
1. | iskalit ćemo |
2. | iskalit ćete |
3. | iskalit će |
aorist | |
jednina | |
1. | iskalih |
2. | iskali |
3. | iskali |
množina | |
1. | iskalismo |
2. | iskaliste |
3. | iskališe |
perfekt | |
jednina | |
1. | iskalio sam |
2. | iskalio si |
3. | iskalio je |
množina | |
1. | iskalili smo |
2. | iskalili ste |
3. | iskalili su |
pluskvamperfekt | |
jednina | |
1. | bio sam iskalio |
2. | bio si iskalio |
3. | bio je iskalio |
množina | |
1. | bili smo iskalili |
2. | bili ste iskalili |
3. | bili su iskalili |
imperativ | |
jednina | |
2. | iskali |
množina | |
1. | iskalimo |
2. | iskalite |
glagolski prilog prošli | |
iskalivši | |
glagolski pridjev aktivni | |
iskalio, iskalila, iskalilo | |
iskalili, iskalile, iskalila |
1. | (što) a. izvesti, završiti kaljenje (učiniti željezo tvrdim) b. pren. istresti, izbaciti (bijes, gnjev, mržnju) |
2. | (se) dati oduška svojem unutrašnjem stanju (bijesu itd.) |