iskucávati
iskucávati (što) nesvrš. 〈prez. iskùcāvām, pril. sad. -ajūći, gl. im. -ānje〉,
Izvedeni oblici
| Nesvršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| iskucavati | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | iskucavam |
| 2. | iskucavaš |
| 3. | iskucava |
| množina | |
| 1. | iskucavamo |
| 2. | iskucavate |
| 3. | iskucavaju |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | iskucavat ću |
| 2. | iskucavat ćeš |
| 3. | iskucavat će |
| množina | |
| 1. | iskucavat ćemo |
| 2. | iskucavat ćete |
| 3. | iskucavat će |
| imperfekt | |
| jednina | |
| 1. | iskucavah |
| 2. | iskucavaše |
| 3. | iskucavaše |
| množina | |
| 1. | iskucavasmo |
| 2. | iskucavaste |
| 3. | iskucavahu |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | iskucavao sam |
| 2. | iskucavao si |
| 3. | iskucavao je |
| množina | |
| 1. | iskucavali smo |
| 2. | iskucavali ste |
| 3. | iskucavali su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam iskucavao |
| 2. | bio si iskucavao |
| 3. | bio je iskucavao |
| množina | |
| 1. | bili smo iskucavali |
| 2. | bili ste iskucavali |
| 3. | bili su iskucavali |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | iskucavaj |
| množina | |
| 1. | iskucavajmo |
| 2. | iskucavajte |
| glagolski prilog sadašnji | |
| iskucavajući | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| iskucavao, iskucavala, iskucavalo | |
| iskucavali, iskucavale, iskucavala | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| iskucavan, iskucavana, iskucavano | |
| iskucavani, iskucavane, iskucavana | |
Etimologija
✧ vidi ìskucati
