istrebljívati
istrebljívati (koga, što) nesvrš. 〈prez. istrèbljujēm, pril. sad. istrèbljujūći, gl. im. -ānje〉,
Izvedeni oblici
| Nesvršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| istrebljivati | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | istrebljujem |
| 2. | istrebljuješ |
| 3. | istrebljuje |
| množina | |
| 1. | istrebljujemo |
| 2. | istrebljujete |
| 3. | istrebljuju |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | istrebljivat ću |
| 2. | istrebljivat ćeš |
| 3. | istrebljivat će |
| množina | |
| 1. | istrebljivat ćemo |
| 2. | istrebljivat ćete |
| 3. | istrebljivat će |
| imperfekt | |
| jednina | |
| 1. | istrebljivah |
| 2. | istrebljivaše |
| 3. | istrebljivaše |
| množina | |
| 1. | istrebljivasmo |
| 2. | istrebljivaste |
| 3. | istrebljivahu |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | istrebljivao sam |
| 2. | istrebljivao si |
| 3. | istrebljivao je |
| množina | |
| 1. | istrebljivali smo |
| 2. | istrebljivali ste |
| 3. | istrebljivali su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam istrebljivao |
| 2. | bio si istrebljivao |
| 3. | bio je istrebljivao |
| množina | |
| 1. | bili smo istrebljivali |
| 2. | bili ste istrebljivali |
| 3. | bili su istrebljivali |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | istrebljuj |
| množina | |
| 1. | istrebljujmo |
| 2. | istrebljujte |
| glagolski prilog sadašnji | |
| istrebljujući | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| istrebljivao, istrebljivala, istrebljivalo | |
| istrebljivali, istrebljivale, istrebljivala | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| istrebljivan, istrebljivana, istrebljivano | |
| istrebljivani, istrebljivane, istrebljivana | |
Etimologija
✧ vidi istrijébiti
