istòvariti
istòvariti (što, se) svrš. 〈prez. -īm, pril. pr. -īvši, prid. trp. istòvaren〉
Izvedeni oblici
| Svršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| istovariti | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | istovarim |
| 2. | istovariš |
| 3. | istovari |
| množina | |
| 1. | istovarimo |
| 2. | istovarite |
| 3. | istovare |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | istovarit ću |
| 2. | istovarit ćeš |
| 3. | istovarit će |
| množina | |
| 1. | istovarit ćemo |
| 2. | istovarit ćete |
| 3. | istovarit će |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | istovarih |
| 2. | istovari |
| 3. | istovari |
| množina | |
| 1. | istovarismo |
| 2. | istovariste |
| 3. | istovariše |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | istovario sam |
| 2. | istovario si |
| 3. | istovario je |
| množina | |
| 1. | istovarili smo |
| 2. | istovarili ste |
| 3. | istovarili su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam istovario |
| 2. | bio si istovario |
| 3. | bio je istovario |
| množina | |
| 1. | bili smo istovarili |
| 2. | bili ste istovarili |
| 3. | bili su istovarili |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | istovari |
| množina | |
| 1. | istovarimo |
| 2. | istovarite |
| glagolski prilog prošli | |
| istovarivši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| istovario, istovarila, istovarilo | |
| istovarili, istovarile, istovarila | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| istovaren, istovarena, istovareno | |
| istovareni, istovarene, istovarena | |
Definicija
| 1. | (što) skinuti teret iz vagona ili kakva drugog vozila za prijevoz, opr. utovariti |
| 2. | (se) fam. obaviti veliku nuždu |
Etimologija
✧ vidi ȉstovār
