ìsturiti
ìsturiti (što, koga) svrš. 〈prez. -īm, pril. pr. -īvši, prid. trp. ìsturen〉
Izvedeni oblici
| Svršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| isturiti | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | isturim |
| 2. | isturiš |
| 3. | isturi |
| množina | |
| 1. | isturimo |
| 2. | isturite |
| 3. | isture |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | isturit ću |
| 2. | isturit ćeš |
| 3. | isturit će |
| množina | |
| 1. | isturit ćemo |
| 2. | isturit ćete |
| 3. | isturit će |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | isturih |
| 2. | isturi |
| 3. | isturi |
| množina | |
| 1. | isturismo |
| 2. | isturiste |
| 3. | isturiše |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | isturio sam |
| 2. | isturio si |
| 3. | isturio je |
| množina | |
| 1. | isturili smo |
| 2. | isturili ste |
| 3. | isturili su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam isturio |
| 2. | bio si isturio |
| 3. | bio je isturio |
| množina | |
| 1. | bili smo isturili |
| 2. | bili ste isturili |
| 3. | bili su isturili |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | isturi |
| množina | |
| 1. | isturimo |
| 2. | isturite |
| glagolski prilog prošli | |
| isturivši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| isturio, isturila, isturilo | |
| isturili, isturile, isturila | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| isturen, isturena, istureno | |
| istureni, isturene, isturena | |
Definicija
| 1. | pomaknuti naprijed dio tijela; istaknuti, izbaciti [isturiti prsa] |
| 2. | razg. proviriti, izviriti [isturiti glavu kroz prozor] |
| 3. | poslati daleko naprijed; detaširati [isturiti vojne jedinice; isturiti napadača, sport] |
Etimologija
✧ is- + v. turiti
