izdávati
izdávati (koga, što, se) nesvrš. 〈prez. ìzdājēm, pril. sad. ìzdājūći, gl. im. -ānje〉,
Izvedeni oblici
| Nesvršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| izdavati | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | izdajem |
| 2. | izdaješ |
| 3. | izdaje |
| množina | |
| 1. | izdajemo |
| 2. | izdajete |
| 3. | izdaju |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | izdavat ću |
| 2. | izdavat ćeš |
| 3. | izdavat će |
| množina | |
| 1. | izdavat ćemo |
| 2. | izdavat ćete |
| 3. | izdavat će |
| imperfekt | |
| jednina | |
| 1. | izdavah |
| 2. | izdavaše |
| 3. | izdavaše |
| množina | |
| 1. | izdavasmo |
| 2. | izdavaste |
| 3. | izdavahu |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | izdavao sam |
| 2. | izdavao si |
| 3. | izdavao je |
| množina | |
| 1. | izdavali smo |
| 2. | izdavali ste |
| 3. | izdavali su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam izdavao |
| 2. | bio si izdavao |
| 3. | bio je izdavao |
| množina | |
| 1. | bili smo izdavali |
| 2. | bili ste izdavali |
| 3. | bili su izdavali |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | izdaj |
| množina | |
| 1. | izdajmo |
| 2. | izdajte |
| glagolski prilog sadašnji | |
| izdajući | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| izdavao, izdavala, izdavalo | |
| izdavali, izdavale, izdavala | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| izdavan, izdavana, izdavano | |
| izdavani, izdavane, izdavana | |
Frazeologija
⃟ izdavati se (za koga) lažno se predstavljati kao tko drugi, kao druga osoba, osoba drugog zanimanja itd.
Etimologija
✧ vidi ìzdati2
