izlètjeti
izlètjeti () svrš. 〈prez. ìzletīm, pril. pr. -ēvši, prid. rad. izlètio/izlètjela ž〉
Izvedeni oblici
| Svršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| izletjeti | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | izletim |
| 2. | izletiš |
| 3. | izleti |
| množina | |
| 1. | izletimo |
| 2. | izletite |
| 3. | izlete |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | izletjet ću |
| 2. | izletjet ćeš |
| 3. | izletjet će |
| množina | |
| 1. | izletjet ćemo |
| 2. | izletjet ćete |
| 3. | izletjet će |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | izletjeh |
| 2. | izletje |
| 3. | izletje |
| množina | |
| 1. | izletjesmo |
| 2. | izletjeste |
| 3. | izletješe |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | izletio sam |
| 2. | izletio si |
| 3. | izletio je |
| množina | |
| 1. | izletjeli smo |
| 2. | izletjeli ste |
| 3. | izletjeli su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam izletio |
| 2. | bio si izletio |
| 3. | bio je izletio |
| množina | |
| 1. | bili smo izletjeli |
| 2. | bili ste izletjeli |
| 3. | bili su izletjeli |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | izleti |
| množina | |
| 1. | izletimo |
| 2. | izletite |
| glagolski prilog prošli | |
| izletjevši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| izletio, izletjela, izletjelo | |
| izletjeli, izletjele, izletjela | |
Definicija
| 1. | izaći iz nekog prostora leteći, usp. letjeti |
| 2. | pren. a. istrčati, izjuriti b. neoprezno izjaviti [izletjelo mi je nehotice] c. razg. biti izbačen [izletio sam s posla] d. naglo i neočekivano se pojaviti |
