izljúbiti
izljúbiti (koga, što, se) svrš. 〈prez. ìzljūbīm, pril. pr. -īvši, prid. trp. ìzljūbljen〉
Izvedeni oblici
| Svršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| izljubiti | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | izljubim |
| 2. | izljubiš |
| 3. | izljubi |
| množina | |
| 1. | izljubimo |
| 2. | izljubite |
| 3. | izljube |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | izljubit ću |
| 2. | izljubit ćeš |
| 3. | izljubit će |
| množina | |
| 1. | izljubit ćemo |
| 2. | izljubit ćete |
| 3. | izljubit će |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | izljubih |
| 2. | izljubi |
| 3. | izljubi |
| množina | |
| 1. | izljubismo |
| 2. | izljubiste |
| 3. | izljubiše |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | izljubio sam |
| 2. | izljubio si |
| 3. | izljubio je |
| množina | |
| 1. | izljubili smo |
| 2. | izljubili ste |
| 3. | izljubili su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam izljubio |
| 2. | bio si izljubio |
| 3. | bio je izljubio |
| množina | |
| 1. | bili smo izljubili |
| 2. | bili ste izljubili |
| 3. | bili su izljubili |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | izljubi |
| množina | |
| 1. | izljubimo |
| 2. | izljubite |
| glagolski prilog prošli | |
| izljubivši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| izljubio, izljubila, izljubilo | |
| izljubili, izljubile, izljubila | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| izljubljen, izljubljena, izljubljeno | |
| izljubljeni, izljubljene, izljubljena | |
Definicija
| 1. | poljubiti više puta |
| 2. | poljubiti sve redom |
| 3. | (se) međusobno se poljubiti [izljubiti se na rastanku] |
Etimologija
✧ iz- + v. ljubiti
