izvitopériti se
izvitopériti se svrš. 〈prez. izvitòpērīm se, pril. pr. -īvši se, prid. trp. izvitòpēren〉
Izvedeni oblici
| Svršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| izvitoperiti | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | izvitoperim |
| 2. | izvitoperiš |
| 3. | izvitoperi |
| množina | |
| 1. | izvitoperimo |
| 2. | izvitoperite |
| 3. | izvitopere |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | izvitoperit ću |
| 2. | izvitoperit ćeš |
| 3. | izvitoperit će |
| množina | |
| 1. | izvitoperit ćemo |
| 2. | izvitoperit ćete |
| 3. | izvitoperit će |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | izvitoperih |
| 2. | izvitoperi |
| 3. | izvitoperi |
| množina | |
| 1. | izvitoperismo |
| 2. | izvitoperiste |
| 3. | izvitoperiše |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | izvitoperio sam |
| 2. | izvitoperio si |
| 3. | izvitoperio je |
| množina | |
| 1. | izvitoperili smo |
| 2. | izvitoperili ste |
| 3. | izvitoperili su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam izvitoperio |
| 2. | bio si izvitoperio |
| 3. | bio je izvitoperio |
| množina | |
| 1. | bili smo izvitoperili |
| 2. | bili ste izvitoperili |
| 3. | bili su izvitoperili |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | izvitoperi |
| množina | |
| 1. | izvitoperimo |
| 2. | izvitoperite |
| glagolski prilog prošli | |
| izvitoperivši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| izvitoperio, izvitoperila, izvitoperilo | |
| izvitoperili, izvitoperile, izvitoperila | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| izvitoperen, izvitoperena, izvitopereno | |
| izvitopereni, izvitoperene, izvitoperena | |
Definicija
razg. (+ srp.)
| 1. | izgubiti oblik i pružanje u prvobitnom smjeru; izviti se, iskriviti se |
| 2. | izgubiti prvobitni smisao [to su izvitoperene ideje] |
Etimologija
✧ iz- + v. vitoperiti se
