ìzvrći
ìzvrći (se) svrš. 〈prez. ìzvrgnēm (se), pril. pr. ìzvrgāvši (se), prid. rad. ìzvrgnuo/ìzvrgla (se) ž〉,
Svršeni | |
---|---|
infinitiv | |
izvrći | |
prezent | |
jednina | |
1. | izvrgnem |
2. | izvrgneš |
3. | izvrgne |
množina | |
1. | izvrgnemo |
2. | izvrgnete |
3. | izvrgnu |
futur | |
jednina | |
1. | izvrći ću |
2. | izvrći ćeš |
3. | izvrći će |
množina | |
1. | izvrći ćemo |
2. | izvrći ćete |
3. | izvrći će |
aorist | |
jednina | |
1. | izvrgoh |
2. | izvrže |
3. | izvrže |
množina | |
1. | izvrgosmo |
2. | izvrgoste |
3. | izvrgoše |
perfekt | |
jednina | |
1. | izvrgao sam |
2. | izvrgao si |
3. | izvrgao je |
množina | |
1. | izvrgli smo |
2. | izvrgli ste |
3. | izvrgli su |
pluskvamperfekt | |
jednina | |
1. | bio sam izvrgao |
2. | bio si izvrgao |
3. | bio je izvrgao |
množina | |
1. | bili smo izvrgli |
2. | bili ste izvrgli |
3. | bili su izvrgli |
imperativ | |
jednina | |
2. | izvrgni |
množina | |
1. | izvrgnimo |
2. | izvrgnite |
glagolski prilog prošli | |
izvrgavši | |
glagolski pridjev aktivni | |
izvrgao, izvrgla, izvrglo | |
izvrgli, izvrgle, izvrgla | |
glagolski pridjev pasivni | |
izvrgnut, izvrgnuta, izvrgnuto | |
izvrgnuti, izvrgnute, izvrgnuta |