gȑčiti
gȑčiti (što, se) nesvrš. 〈prez. -īm (se), pril. sad. -ēći (se), gl. im. -ēnje〉
Izvedeni oblici
| Nesvršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| grčiti | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | grčim |
| 2. | grčiš |
| 3. | grči |
| množina | |
| 1. | grčimo |
| 2. | grčite |
| 3. | grče |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | grčit ću |
| 2. | grčit ćeš |
| 3. | grčit će |
| množina | |
| 1. | grčit ćemo |
| 2. | grčit ćete |
| 3. | grčit će |
| imperfekt | |
| jednina | |
| 1. | grčah |
| 2. | grčaše |
| 3. | grčaše |
| množina | |
| 1. | grčasmo |
| 2. | grčaste |
| 3. | grčahu |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | grčio sam |
| 2. | grčio si |
| 3. | grčio je |
| množina | |
| 1. | grčili smo |
| 2. | grčili ste |
| 3. | grčili su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam grčio |
| 2. | bio si grčio |
| 3. | bio je grčio |
| množina | |
| 1. | bili smo grčili |
| 2. | bili ste grčili |
| 3. | bili su grčili |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | grči |
| množina | |
| 1. | grčimo |
| 2. | grčite |
| glagolski prilog sadašnji | |
| grčeći | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| grčio, grčila, grčilo | |
| grčili, grčile, grčila | |
Definicija
| 1. | (što) mrštiti, borati kao izraz bola ili nelagode (o licu) |
| 2. | (se) a. savijati se u tijelu, previjati se u grčevima b. savijati noge u ležećem stavu ili drugačijom kretnjom željeti zauzeti što manje mjesta |
Etimologija
✧ vidi gȑč
