grȕntati
grȕntati (, što) nesvrš. 〈prez. -ām, pril. sad. -ajūći, gl. im. -ānje〉
Nesvršeni | |
---|---|
infinitiv | |
gruntati | |
prezent | |
jednina | |
1. | gruntam |
2. | gruntaš |
3. | grunta |
množina | |
1. | gruntamo |
2. | gruntate |
3. | gruntaju |
futur | |
jednina | |
1. | gruntat ću |
2. | gruntat ćeš |
3. | gruntat će |
množina | |
1. | gruntat ćemo |
2. | gruntat ćete |
3. | gruntat će |
imperfekt | |
jednina | |
1. | gruntah |
2. | gruntaše |
3. | gruntaše |
množina | |
1. | gruntasmo |
2. | gruntaste |
3. | gruntahu |
perfekt | |
jednina | |
1. | gruntao sam |
2. | gruntao si |
3. | gruntao je |
množina | |
1. | gruntali smo |
2. | gruntali ste |
3. | gruntali su |
pluskvamperfekt | |
jednina | |
1. | bio sam gruntao |
2. | bio si gruntao |
3. | bio je gruntao |
množina | |
1. | bili smo gruntali |
2. | bili ste gruntali |
3. | bili su gruntali |
imperativ | |
jednina | |
2. | gruntaj |
množina | |
1. | gruntajmo |
2. | gruntajte |
glagolski prilog sadašnji | |
gruntajući | |
glagolski pridjev aktivni | |
gruntao, gruntala, gruntalo | |
gruntali, gruntale, gruntala |