evidentírati
evidentírati (što) dv. 〈prez. evidèntīrām, pril. sad. -ajūći, pril. pr. -āvši, prid. trp. evidèntīrān, gl. im. -ānje〉
Izvedeni oblici
| Dv. | |
|---|---|
| infinitiv | |
| evidentirati | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | evidentiram |
| 2. | evidentiraš |
| 3. | evidentira |
| množina | |
| 1. | evidentiramo |
| 2. | evidentirate |
| 3. | evidentiraju |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | evidentirat ću |
| 2. | evidentirat ćeš |
| 3. | evidentirat će |
| množina | |
| 1. | evidentirat ćemo |
| 2. | evidentirat ćete |
| 3. | evidentirat će |
| imperfekt | |
| jednina | |
| 1. | evidentirah |
| 2. | evidentiraše |
| 3. | evidentiraše |
| množina | |
| 1. | evidentirasmo |
| 2. | evidentiraste |
| 3. | evidentirahu |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | evidentirah |
| 2. | |
| 3. | |
| množina | |
| 1. | |
| 2. | |
| 3. | |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | evidentirao sam |
| 2. | evidentirao si |
| 3. | evidentirao je |
| množina | |
| 1. | evidentirali smo |
| 2. | evidentirali ste |
| 3. | evidentirali su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam evidentirao |
| 2. | bio si evidentirao |
| 3. | bio je evidentirao |
| množina | |
| 1. | bili smo evidentirali |
| 2. | bili ste evidentirali |
| 3. | bili su evidentirali |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | evidentiraj |
| množina | |
| 1. | evidentirajmo |
| 2. | evidentirajte |
| glagolski prilog sadašnji | |
| evidentirajući | |
| glagolski prilog prošli | |
| evidentiravši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| evidentirao, evidentirala, evidentiralo | |
| evidentirali, evidentirale, evidentirala | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| evidentiran, evidentirana, evidentirano | |
| evidentirani, evidentirane, evidentirana | |
Definicija
provesti/provoditi evidenciju
Etimologija
✧ vidi evidèntan
