dovòditi
dovòditi (koga, što) nesvrš. 〈prez. dòvodīm, pril. sad. dòvodēći, gl. im. dòvođēnje〉,
Izvedeni oblici
| Nesvršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| dovoditi | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | dovodim |
| 2. | dovodiš |
| 3. | dovodi |
| množina | |
| 1. | dovodimo |
| 2. | dovodite |
| 3. | dovode |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | dovodit ću |
| 2. | dovodit ćeš |
| 3. | dovodit će |
| množina | |
| 1. | dovodit ćemo |
| 2. | dovodit ćete |
| 3. | dovodit će |
| imperfekt | |
| jednina | |
| 1. | dovođah |
| 2. | dovođaše |
| 3. | dovođaše |
| množina | |
| 1. | dovođasmo |
| 2. | dovođaste |
| 3. | dovođahu |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | dovodio sam |
| 2. | dovodio si |
| 3. | dovodio je |
| množina | |
| 1. | dovodili smo |
| 2. | dovodili ste |
| 3. | dovodili su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam dovodio |
| 2. | bio si dovodio |
| 3. | bio je dovodio |
| množina | |
| 1. | bili smo dovodili |
| 2. | bili ste dovodili |
| 3. | bili su dovodili |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | dovodi |
| množina | |
| 1. | dovodimo |
| 2. | dovodite |
| glagolski prilog sadašnji | |
| dovodeći | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| dovodio, dovodila, dovodilo | |
| dovodili, dovodile, dovodila | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| dovođen, dovođena, dovođeno | |
| dovođeni, dovođene, dovođena | |
Etimologija
✧ vidi dòvesti1
