dòušnīk
dòušnīk m 〈G -a, V -īče, N mn -īci〉
Izvedeni oblici
| jednina | |
|---|---|
| N | doušnik |
| G | doušnika |
| D | doušniku |
| A | doušnika |
| V | doušniče |
| L | doušniku |
| I | doušnikom |
| množina | |
| N | doušnici |
| G | doušnika |
| D | doušnicima |
| A | doušnike |
| V | doušnici |
| L | doušnicima |
| I | doušnicima |
Definicija
onaj koji policiji, špijunskim službama, ljudima iz vlasti itd. povjerava i daje informacije o tome što drugi govore, rade itd.; cinkaroš, denuncijant, dojavitelj, potkazivač
Etimologija
✧ do-2 + v. uho
