dòznati
dòznati svrš. 〈prez. -ām/doznádem, pril. pr. -āvši, prid. trp. dòznao〉
Izvedeni oblici
| Svršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| doznati | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | doznam |
| 2. | doznaš |
| 3. | dozna |
| množina | |
| 1. | doznamo |
| 2. | doznate |
| 3. | doznaju |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | doznat ću |
| 2. | doznat ćeš |
| 3. | doznat će |
| množina | |
| 1. | doznat ćemo |
| 2. | doznat ćete |
| 3. | doznat će |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | doznah |
| 2. | dozna |
| 3. | dozna |
| množina | |
| 1. | doznasmo |
| 2. | doznaste |
| 3. | doznaše |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | doznao sam |
| 2. | doznao si |
| 3. | doznao je |
| množina | |
| 1. | doznali smo |
| 2. | doznali ste |
| 3. | doznali su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam doznao |
| 2. | bio si doznao |
| 3. | bio je doznao |
| množina | |
| 1. | bili smo doznali |
| 2. | bili ste doznali |
| 3. | bili su doznali |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | doznaj |
| množina | |
| 1. | doznajmo |
| 2. | doznajte |
| glagolski prilog prošli | |
| doznavši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| doznao, doznala, doznalo | |
| doznali, doznale, doznala | |
Definicija
doći do znanja; saznati
Etimologija
✧ do-1 + v. znati
