dúriti se
dúriti se nesvrš. 〈prez. dẉrīm se, pril. sad. -rēći se, gl. im. -rēnje〉
Izvedeni oblici
| Nesvršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| duriti | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | durim |
| 2. | duriš |
| 3. | duri |
| množina | |
| 1. | durimo |
| 2. | durite |
| 3. | dure |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | durit ću |
| 2. | durit ćeš |
| 3. | durit će |
| množina | |
| 1. | durit ćemo |
| 2. | durit ćete |
| 3. | durit će |
| imperfekt | |
| jednina | |
| 1. | durah |
| 2. | duraše |
| 3. | duraše |
| množina | |
| 1. | durasmo |
| 2. | duraste |
| 3. | durahu |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | durio sam |
| 2. | durio si |
| 3. | durio je |
| množina | |
| 1. | durili smo |
| 2. | durili ste |
| 3. | durili su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam durio |
| 2. | bio si durio |
| 3. | bio je durio |
| množina | |
| 1. | bili smo durili |
| 2. | bili ste durili |
| 3. | bili su durili |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | duri |
| množina | |
| 1. | durimo |
| 2. | durite |
| glagolski prilog sadašnji | |
| dureći | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| durio, durila, durilo | |
| durili, durile, durila | |
Definicija
držanjem, obraćanjem kome ili neprimjećivanjem koga pokazivati svoju uvrijeđenost ili ljutnju
Etimologija
✧ prasl. *duriti (rus. durít', durnój: ružan)
