čȁđaviti
čȁđaviti (koga, što) nesvrš. 〈prez. -īm, pril. sad. -vēći, prid. rad. čȁđavio/čȁđavila ž, gl. im. -vljēnje〉
Izvedeni oblici
| Nesvršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| čađaviti | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | čađavim |
| 2. | čađaviš |
| 3. | čađavi |
| množina | |
| 1. | čađavimo |
| 2. | čađavite |
| 3. | čađave |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | čađavit ću |
| 2. | čađavit ćeš |
| 3. | čađavit će |
| množina | |
| 1. | čađavit ćemo |
| 2. | čađavit ćete |
| 3. | čađavit će |
| imperfekt | |
| jednina | |
| 1. | čađavljah |
| 2. | čađavljaše |
| 3. | čađavljaše |
| množina | |
| 1. | čađavljasmo |
| 2. | čađavljaste |
| 3. | čađavljahu |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | čađavio sam |
| 2. | čađavio si |
| 3. | čađavio je |
| množina | |
| 1. | čađavili smo |
| 2. | čađavili ste |
| 3. | čađavili su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam čađavio |
| 2. | bio si čađavio |
| 3. | bio je čađavio |
| množina | |
| 1. | bili smo čađavili |
| 2. | bili ste čađavili |
| 3. | bili su čađavili |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | čađavi |
| množina | |
| 1. | čađavimo |
| 2. | čađavite |
| glagolski prilog sadašnji | |
| čađaveći | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| čađavio, čađavila, čađavilo | |
| čađavili, čađavile, čađavila | |
| glagolski pridjev pasivni | |
| čađavljen, čađavljena, čađavljeno | |
| čađavljeni, čađavljene, čađavljena | |
Definicija
činiti što čađavim
Etimologija
✧ vidi čȁđa
