ćȅlavjeti
ćȅlavjeti (ćelávjeti) () nesvrš. 〈prez. ćèlāvīm, pril. sad. -vēći, prid. rad. ćèlavio/ćèlavjela ž, gl. im. -vljēnje〉
Izvedeni oblici
| Nesvršeni | |
|---|---|
| infinitiv | |
| ćelavjeti | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | ćelavim |
| 2. | ćelaviš |
| 3. | ćelavi |
| množina | |
| 1. | ćelavimo |
| 2. | ćelavite |
| 3. | ćelave |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | ćelavjet ću |
| 2. | ćelavjet ćeš |
| 3. | ćelavjet će |
| množina | |
| 1. | ćelavjet ćemo |
| 2. | ćelavjet ćete |
| 3. | ćelavjet će |
| imperfekt | |
| jednina | |
| 1. | ćelavljah |
| 2. | ćelavljaše |
| 3. | ćelavljaše |
| množina | |
| 1. | ćelavljasmo |
| 2. | ćelavljaste |
| 3. | ćelavljahu |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | ćelavio sam |
| 2. | ćelavio si |
| 3. | ćelavio je |
| množina | |
| 1. | ćelavjeli smo |
| 2. | ćelavjeli ste |
| 3. | ćelavjeli su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam ćelavio |
| 2. | bio si ćelavio |
| 3. | bio je ćelavio |
| množina | |
| 1. | bili smo ćelavjeli |
| 2. | bili ste ćelavjeli |
| 3. | bili su ćelavjeli |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | ćelavi |
| množina | |
| 1. | ćelavimo |
| 2. | ćelavite |
| glagolski prilog sadašnji | |
| ćelaveći | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| ćelavio, ćelavjela, ćelavjelo | |
| ćelavjeli, ćelavjele, ćelavjela | |
Definicija
postajati ćelav, dobivati ćelu, gubiti kosu; ćelaviti
Etimologija
✧ vidi ćȅla
