dekintírati
dekintírati (, koga) dv. 〈prez. dekìntīrām, pril. sad. -ajūći, pril. pr. -āvši, gl. im. -ānje〉
Dv. | |
---|---|
infinitiv | |
dekintirati | |
prezent | |
jednina | |
1. | dekintiram |
2. | dekintiraš |
3. | dekintira |
množina | |
1. | dekintiramo |
2. | dekintirate |
3. | dekintiraju |
futur | |
jednina | |
1. | dekintirat ću |
2. | dekintirat ćeš |
3. | dekintirat će |
množina | |
1. | dekintirat ćemo |
2. | dekintirat ćete |
3. | dekintirat će |
imperfekt | |
jednina | |
1. | dekintirah |
2. | dekintiraše |
3. | dekintiraše |
množina | |
1. | dekintirasmo |
2. | dekintiraste |
3. | dekintirahu |
aorist | |
jednina | |
1. | dekintirah |
2. | |
3. | |
množina | |
1. | |
2. | |
3. | |
perfekt | |
jednina | |
1. | dekintirao sam |
2. | dekintirao si |
3. | dekintirao je |
množina | |
1. | dekintirali smo |
2. | dekintirali ste |
3. | dekintirali su |
pluskvamperfekt | |
jednina | |
1. | bio sam dekintirao |
2. | bio si dekintirao |
3. | bio je dekintirao |
množina | |
1. | bili smo dekintirali |
2. | bili ste dekintirali |
3. | bili su dekintirali |
imperativ | |
jednina | |
2. | dekintiraj |
množina | |
1. | dekintirajmo |
2. | dekintirajte |
glagolski prilog sadašnji | |
dekintirajući | |
glagolski prilog prošli | |
dekintiravši | |
glagolski pridjev aktivni | |
dekintirao, dekintirala, dekintiralo | |
dekintirali, dekintirale, dekintirala | |
glagolski pridjev pasivni | |
dekintiran, dekintirana, dekintirano | |
dekintirani, dekintirane, dekintirana |