dezertírati
dezertírati (, iz čega) dv. 〈prez. dezèrtīrām, pril. sad. -ajūći, pril. pr. -āvši, gl. im. -ānje〉
Izvedeni oblici
| Dv. | |
|---|---|
| infinitiv | |
| dezertirati | |
| prezent | |
| jednina | |
| 1. | dezertiram |
| 2. | dezertiraš |
| 3. | dezertira |
| množina | |
| 1. | dezertiramo |
| 2. | dezertirate |
| 3. | dezertiraju |
| futur | |
| jednina | |
| 1. | dezertirat ću |
| 2. | dezertirat ćeš |
| 3. | dezertirat će |
| množina | |
| 1. | dezertirat ćemo |
| 2. | dezertirat ćete |
| 3. | dezertirat će |
| imperfekt | |
| jednina | |
| 1. | dezertirah |
| 2. | dezertiraše |
| 3. | dezertiraše |
| množina | |
| 1. | dezertirasmo |
| 2. | dezertiraste |
| 3. | dezertirahu |
| aorist | |
| jednina | |
| 1. | dezertirah |
| 2. | |
| 3. | |
| množina | |
| 1. | |
| 2. | |
| 3. | |
| perfekt | |
| jednina | |
| 1. | dezertirao sam |
| 2. | dezertirao si |
| 3. | dezertirao je |
| množina | |
| 1. | dezertirali smo |
| 2. | dezertirali ste |
| 3. | dezertirali su |
| pluskvamperfekt | |
| jednina | |
| 1. | bio sam dezertirao |
| 2. | bio si dezertirao |
| 3. | bio je dezertirao |
| množina | |
| 1. | bili smo dezertirali |
| 2. | bili ste dezertirali |
| 3. | bili su dezertirali |
| imperativ | |
| jednina | |
| 2. | dezertiraj |
| množina | |
| 1. | dezertirajmo |
| 2. | dezertirajte |
| glagolski prilog sadašnji | |
| dezertirajući | |
| glagolski prilog prošli | |
| dezertiravši | |
| glagolski pridjev aktivni | |
| dezertirao, dezertirala, dezertiralo | |
| dezertirali, dezertirale, dezertirala | |
Definicija
| 1. | vojn. pobjeći/bježati iz vojske, samovoljno napustiti/napuštati vojnu službu |
| 2. | pren. ekspr. izvući/izvlačiti se, pobjeći/bježati od neke obveze, dužnosti i sl. |
Etimologija
✧ fr. déserter: dezertirati
